Contents/Summary
- Summary
-
วิทยานิพนธ์นี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาแนวความคิดปรัชญาการศึกษาของกฤษณมูรติ เพื่อศึกษาแนวความคิดปรัชญาการศึกษาของพระธรรมโกศาจารย์ (พุทธทาส ภิกขุ) และเพื่อศึกษาเชิงเปรียบเทียบปรัชญาการศึกษาของกฤษณมูรติและพระธรรมโกศาจารย์ (พุทธทาส ภิกขุ) ที่มีอิทธิพลต่อสังคม จากการศึกษาวิจัยพบว่าปรัชญาการศึกษาในทัศนะของกฤษณมูรติกับพระธรรมโกศาจารย์ (พุทธทาส ภิกขุ) นั้น ในด้านความหมายการศึกษานั้นมีประเด็นที่เหมือนกันคือการพัฒนาชีวิตให้ถึงจุดหมายอันสูงสุด ให้พบกับอิสรภาพทั้งภายในทั้งภายนอก เพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ มีความสามารถที่จะรู้สึกร่วมและสัมผัสกับสิ่งเหล่านั้นโดยตรงได้จริงๆ การศึกษาที่ถูกต้องเป็นการเรียนรู้ชีวิตทั้งหมดให้เกิดความเป็นเอกภาพ ในด้านจุดมุ่งหมายของการศึกษาทั้งกฤษณมูรติกับพระธรรมโกศาจารย์ (พุทธทาส ภิกขุ) มองว่าการศึกษากับชีวิตนั้นเป็นเรื่องเดียวกันซึ่งทั้งสองท่านมีแนวคิดที่เหมือนกันในสองประเด็นนี้ คือ ๑.จุดมุ่งหมายของการศึกษาเพื่อให้รับความรู้ในสาขาต่างก่อให้เกิดความชำนิชำนาญที่สุดทางวิชาการและเทคโนโลยี ๒. จุดมุ่งหมายของการศึกษาเพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ ต้องเป็นที่ยอมรับว่าจุดมุ่งหมายของท่านทั้งสองนั้นมีความเหมือนกันในแง่ของจุดมุ่งหมาย และท่านทั้งสองก็เน้นจุดมุ่งหมายของการศึกษา เพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ ที่อันเป็นสิ่งที่ท่านทั้งสองมองว่าเป็นการศึกษาที่แท้จริงปรัชญาการศึกษาของทั้งสองชี้ให้เห็นถึงอันตรายของการศึกษาปัจจุบันว่าเป็นเรื่องของการสะสมข้อมูลและความรู้จากตำรา การเล่าเรียนสะสมข้อเท็จจริงและฝึกทักษะต่างๆ ในแนวคิดของท่านทั้งสองต้องการให้การศึกษานั้นพัฒนาชีวิตให้เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์อันที่สุดของการศึกษาในทัศนะของกฤษณมูรติมนุษย์ที่สมบูรณ์ไม่ใช่บุคคลที่สะสมความรู้และไม่ใช่บุคคลสำรวจชีวิตข้างใน แต่มนุษย์ที่สมบูรณ์นั้นเป็นทั้งสองสิ่งอยู่ด้วยกัน คือรู้จักตัวเองสามารถมีความสัมพันธ์อย่างถูกต้องกับบุคคล ความคิดและสรรพสิ่งประกอบด้วยสติปัญญาจึงมีความอิสระอย่างแท้จริง แม้ในทัศนะของพระธรรมโกศาจารย์ (พุทธทาส ภิกขุ) ก็มีประเด็นที่คล้ายกันที่ว่ามนุษย์ที่สมบูรณ์นั้นต้องอยู่ด้วยปัญญามีชีวิตที่สามารถสัมพันธ์กลมกลืนกับธรรมชาติได้ จุดมุ่งหมายของการศึกษาของท่านทั้งสองที่สอดคล้องกัน คือเน้นจุดมุ่งหมายของการศึกษาที่การศึกษา เพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ อันเป็นสิ่งที่ท่านทั้งสองว่าเป็นการศึกษาแท้จริง และส่วนที่ต่างกันคือการศึกษาที่จุดมุ่งหมายเพื่อการพัฒนาเปลี่ยนแปลงมนุษย์ที่สมบูรณ์นั้นมีวิธีการที่แตกต่างกัน โดยที่กฤษณมูรตินั้นใช้การเฝ้าสังเกตสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นจริงภายในความคิดด้วยความใส่ใจ การเรียนรู้โดยการเฝ้าสังเกตโดยไม่มีการสะสมข้อมูล ส่วนพระธรรมโกศาจารย์ (พุทธทาส ภิกขุ) นั้นมีวิธีการศึกษาที่ก่อให้เกิดความรู้ภายในเรียกว่าโยนิโสมนสิการ ได้แก่การศึกษาชีวิตและสรรพสิ่งโดยพิจารณาด้วยใจอันแยบคาย มีการคิดถูกวิธีความรู้จักคิดหรือคิดเป็นนั่นเอง
The purposes of the thesis were: 1) to study conceptsthe educational philosophies pertaining to Krisanamurati, 2) to study conceptsthe educational philosophies pertaining to Phradhammakosacaraya (Buddhadasa Bhikkhu)pursue, 3) to compare study on educational philosophies pertaining to Krisanamurati and Phradhammakosacaraya (Buddhadasa Bhikkhu). The research yields the underlying results: Meaning of education in their educational philosophies has the same issue in that education is developing one’s life for the highest goal, having one’s life experience both internal and external freedom to become a perfect human being, enabling each to share common feelings and actually touching them directly, The correct education is learning through one’s whole life for the sake of unity. In their aims of education, both krisnamurati and Venerable Buddhadasa point out that education and life are the same matter; they have the same opinion in two issues of education and life, namely education for gaining knowledge in different domains culminating in garnering academic and technological competency, and education for bringing about change to become a perfect huma being. Each of which they consider education and life as the real education. Obviously, their educational philosophies stress perils of current education that it is just the matter of collecting data and knowledge out of texts. According to their opinions in so doing, they demand education develop human beings to become perfect ones, which is the highest aim of education, In Krisanamurati’s view, the perfect human being is yet to collect knowledge and yet to explore one’s internal life. Generally, human beings are of education and life together, i.e. having known his/her own self, having correct relation with others, having thoughts and coping with all things with consciousness and wisdom. Even in Venerable Buddhadasa Bhikkhu’s view, it has the similar issue in that the perfect human being must live his/her life through wisdom, having one’s life capable of having relation with the nature in harmony. Their aim of education is correlated in that it put the emphasis on bringing about changing one to become a perfect human being, which they both consider it as the actual education. In stark difference, Krisnamurati’s education emphasizing the development of changing a human being to become the perfect one is of a different method by keeping observing things with that actually occur inside one’s thoughts. To put it simply, it is the study by keeping observing data, but without collecting them. In Venerable Buddhadasa Bhikkhu’s view, he presents the method of the study that generates internal knowledge called “Yonisomanasikara”, Proper Attention, that is, studying life and all things by having a thorough method of systematic attention in one’s thought.
Bibliographic information